Σάϊσμα : τραγομαλλίσιο στρωσίδι  ( σαγή: μάλλινο σκέπασμα αλόγου )
σαλάγιασμα : μετακίνηση κοπαδιού  ( σελαγάω – σελάσσω: ηχώ, κροτώ, βουΐζω )
σαλιβάρι : ατρακτοειδές ξυλάκι, εμπόδιο θηλάσματος κατσικιού ( σαλύγη: κίνηση ατρακτοειδής)
σαλός : ανόητος, ηλίθιος  (σαλός: μωρός, ηλίθιος)
σαμάρι : σάγμα αλόγου  (σαγμάριον: ίππος φορτηγός)
σάματις : μιά και το θέλει  (αματίς: άπαξ – μιά φορά)
σαούρα : ησυχία διάσωσις  (σαόω: σώζω)
σάταλα – πάταλα : αδύνατα, ασήμαντα, άπραγα, κωμικά  (πάττελλο: κωμικό)
σβώλι : σκληρό κομμάτι χώματος  (βώλος: μικρός όγκος γής)
σεία : βίαια απομάκρυνση  (σεία: έδιωξα)  «τον πήραν σεία»
σέϊ : πράγμα  (σείω: μετακινώ – σείσων  (σείω): πήλινο αγγειό)
σελάχι : φορητή θήκη ζώνης ανδρός γυαλιστερή  (σέλασμα: γυάλισμα)
σήττα : κόσκινο αλεύρου  (σήθω: κοσκινίζω)
σιάδι : αδυσκόλευτη σκέψη  (ισιάδι: ανοιχτός χώρος ) «αυτός το’ χει σιάδι»
σιαμουρλός : παρανοϊκός  ( μωρός : ανόητος )
σιαπατερλός : ανισόρροπος  (συμπατώ: καταπατάω όπου)
σιάπη : ρινικός κατάρρους ( πίνος: ρύπος, μύξα, ακαθαρσία)
σιαπράγκαλο : ελεύθερο εξάρτημα  ( απραγία: έλλειψη ενέργειας )
σίζανο :διαβολή, συκοφαντία  (ζιζάνιο: αίρα σιτηρών)
σιντζίμι : ψιλή μαλακή τριχιά  (συνδινέω – συνδίνι : περιδίνωμα, κουβάριασμα)
συμπιές : σύσκεψη ομοφωνίας  (συμπιέζω το νου)
σκαρφάλωμα : αναρρίχηση  (σκαρθμός  (σκαίρω): πήδημα, σκίρτημα)
σκατίλας : σκατοτσερλιασμένος (σκώρ,γεν. σκάτους: σκατό. Τίτλος: τσίρλα)
σκατό : κοπριά, ακαθαρσία  (σκώρ: αποπάτημα)
σκάνιασμα : κλαψούρισμα  (σκάνος: νεκρό σώμα, που φέρει συγκίνηση)
σκάσιμο : δραπέτευση, φυγή  (δρασκάζω:  δραπετεύω)
σκαπέτισμα :απομάκρυνση  (σκάπετος: υπέρβαση ορίου)
σκάρφη : φυτό ευθυμίας  (το φυτό ελλέβορος) «άστον αυτόν’ σκαρφίστηκε»
σκέλισμα : μαράζωμα, αρρώστεια  (σκέλλω: αποξηραίνω, μαραίνω, βασκαίνω)
σκερβελές : κακολόγος  (σκερβόλω: σκέρβολος: υβριστής, κακολόγος)
σκιάξιμο : εκφοβισμός  (σκιά : φάντασμα, σκιά νεκρού)
σκιπητάρι : αμαθής (σκίπων: ραβδί, μαγκούρα) «αυτός είναι ντίπ, ντζιουμάκι από μυαλό»
σκνίπα : τύφλα στο μεθύσι (σκνιπός : με αμυδρή όψη, τυφλός)
σκληνάρι : ξηρό (απόσκλημι : ξηραίνομαι) «τα κουκιά κακόψανα και το πετσί τους σκληνάρι»
σκλίδα : δεμάτι με ή χωρίς καρπό σίκαλης (σκέλλω : αποξηραίνω – σκλήμα)
σκόπι : ραβδί (κοπή : κτύπημα)
σκότωμα : θανάτωμα  (σκοτόω : φονεύω, σκοτίζω, τυφλώνω)
σκούλη : αντίθετο της κόψης εργαλείου  (σκώλον : κώλυμμα, εμπόριο)
σκουτιά : φορέματα (σκύτος : φόρεμα από κατεργασμένο δέρμα)
σκρούμπος : καρβουνιασμένα μαλλιά (ρόθος : αποκαΐδι που κουδουνίζει)
σκύφα : η μισή φλούδα κολοκυθιού απαλλαγμένη από τη σάρκα του  (σκύφος : ξυλοπότηρο αγρότη, καυκιά) «ωραίο καΐκι η σκύφα με πανιά»
σμπόρισμα : αστείο  (συναπορέομαι : συστοχάζομαι με απορία)
σούμπρο : το τέταρτο μέρος καρύδας  (συμφύω : συναναπτύσσω)
σουργούν(ι) : καταντρόπιασμα  (οργάω : εκδηλώνω επιθυμία συνουσίας)
σπάραμμα : μετακίνηση   (σπάραγμα : απόσπαση, τεμάχισμα)
σπειρί : εξάνθημα  (σπείρω : διασπείρω σπόρον)
σπουλάκι : ευγνωμοσύνη  (σπολά : στολή) «το ’χει σε σπουλάκι»: καμάρι
σταβάρι : μέρος αρότρου  ( ίστημι : - βάρος )
σταλίκωμα : ορθοστασία  (στάλιξ : πάσσαλος)
στέη : καλαμιά σίκαλης για στέγη καλύβας (στέγη : σκεπή)
στέρφο : στείρο, χωρίς παραγωγή (στέρφος : δέρμα) όμοιο : «ειν’ ένα τομάρι»
στόμωμα : πισογύρισμα κοπαδιού με την κλίτσα στα ρουθούνια  (στομόω)
στούρνισμα : «στρογγυλοκάθισμα» (στόρνυμι : ξαπλώνω κάτω)
στάλος : τόπος συνάθροισης ξεκούρασης κοπαδιών  (αλίζω : συνάγομαι σ’ ένα σώμα)
στραβός : στραβόβλεπος ή αλλοίθωρος ή τυφλός (στρέφω : γυρίζω τα μάτια)
στρύμωγμα : καταπίεση  (στρύμοξ : ξύλο έκθλιψης σταφυλιών)
στρύξη : στενόχωρη θέση  (στέργω : ανέχομαι)
στούμπι : χειροπιαστή σκληρή πέτρα κτυπήματος (στόμβος : βαρύς ήχος)
σύβα και λήβα : ελεεινή κατάσταση  (σύβαξ : χοίρος – ληβόλιτα : κοπριά)
συγκάθισμα : παρακίνηση σε λόγο  (συγκάθι : συνεδρία) «μη συγκαθιέσαι»
σύμπημα : συνδαύλιασμα φωτιάς  (συμψάω – συμπάω : περισυνάγω)
συναπάντημα : τυχαία συνάντηση  (συναπαντάω : έρχομαι την ίδια ώρα) «κακό συναπάντημα»
συνοικέσιο : συμφωνία γάμου  (συνοίκηση : συγκατοίκηση θυγατέρας)
συντρόφι : σώβρακο  (συντρόφιον ή συντρόφυλλον κατ’ ευφημισμόν)
σύρμου : γυναίκα κοσμική  (σύρξ : σάρκα «ήταν αυτή ένα κορμί» και συρμός: μόδα)
σφαγάρι : φάρυγκας  (ασφάγαρος : φάρυξ)
σφαϊό : κρυολογήματος και ρευματικός πόνος (σφαδάζω: ταράζομαι από πόνο)
σφιγμένος : τσιγκούνης, φιλάργυρος  (σφιγγία: πλεονεξία, φιλαργυρία)
σφούνι : σωλήνας κάναλης υδρόμυλου, συμπιεστής (σίφων: σωλήνας)
σφρουντζούλισμα : ρίψιμο αντικειμένου αχρήστου μακριά (σφαιροβόλισμα)
σχατόγηρος ή σκατόηρος : γέρος με το πόδι στον τάφο (εσχατόγηρος)

Τ
Τάϊο : προσπάθεια, σπρώξιμο  (τείνω – τάση: ώθηση)
ταλαγάν : ρούχο ξεφτισμένο, χωρίς υφάδι  (άγανος: σχιζάρι, ρετάλι)
ταμπλάς : ξαφνικό, δυσάρεστο  (ταβαλά: τύμπανα πολεμικά)
ταπανζιά : μέρος καραμπίνας  (τάπις – δάπις: στρώμα)
τάραχος : τρόμαγμα  (τάραχος: ταραχή) «τον κακό τ’ τον τάραχο»
τάτας : πατέρας (τατάς : πατέρας)
τέμπλα : ματέρι ίσιο (τέμνω: κόβω, πελεκάω)
τζίορα : ραβδί με όγκο στο ένα άκρο (ρά: ρίζα φυτού): ξερίζωμα)
τζιουμάκι : ραβδί μακρύ ακατέργαστο (ωμ – άχθη: βαρύ στη μεταφορά)
τζιούφλια : μάτια (ώφλια  (ώφα: βλέπω)
τύλωμα : πολυφαγίας πρήξιμο κοιλιάς τύλωμα: (σκληρό εξόγκωμα και θύμος)
τιμπλί : δοκάρι ακατέργαστο  (τείνω: ρέπω και πλείος πλήρης)
τρρρ! : φοβητσιάρη!  (τρέω: τρέχω φοβισμένος)
τραγαζίκα : δερμάτινο μικρό ασκί  (τράγος και θήκη)
τρανός : μεγάλος  (τρανεύομαι: διακρίνομαι)
τραπέτσι : πολύ ξυνό  (τραπητός: οίνος αψύς)
τρίμοιρος : τριπλός μισθός  «τον τσάκισε τον τρίμοιρο»: έμεινε άνεργος)
τροξός : απερίσκεπτος, βίαιος  (τρόχος: τρέξιμο, επιπολαιότητα)
τρύψαλα : τρίμματα  (δρύψελα: ξύσματα ή τρίμματα ξύλου δρυός)
τσαγκάδα : γίδα απορριχμένη με λίγο γάλα  (τόσο – αγάλαξ: δίχως γάλα)
τσάκνο : πολύ ψιλό ξυλαράκι, προσάναμμα  (τόσο – αχνό)
τσαντζάρωμα : εγωϊστικό φούσκωμα σώματος  (τόσο – αίρομαι)
τσαρπάλι : άρπαγας, τιποτένιος  (αρπαλίζω: αρπάζω με βία)
τσάρκος : κλούβα νεογέννητων κατσικιών (άρκυς: δίχτυ)
τσάχαλο : τρίμμα ξύλου, αχύρου  κ.ά.  (άχει – άχι: χορταράκι)
τσέρλα : υγρά κόπρανα  (τίλα: υγρό αποπάτημα)
τσέκλισμα : ξέσχισμα, κομμάτι ρούχου  (κλάω: αποκόπτω)
τσέρμιασμα : άναμμα, μούδιασμα  (σερμοί: «θερμοί»)  «άναψαν τα ποδάρια μου»
τσιαγούλι : σαγόνι – στόμα  (γνάθος: σιαγόνι) «κλείστ ο ’τσιαγούλι»)
τσιαμπάς : μαλλιά, του μετώπου στολίδι  (εμπάσσω: ποικίλω υφαντό)
τσιαπουρνιά : φαγωμένο κοντοπούρναρο  (απρινιά: φαγωμένο πουρνάρι)
τσιάτισμα : ταραχή διαφωνίας  (ατύζομαι: ταράσσομαι)
τσιατούρι : πρόχειρο καλυβοστέγαστρο
τσιατσιούλι : μικρό σακούλι, τροβαδάκι  (σόλος: πρόχειρο, ελλιπές)
τσιάφη : παγωμένη πρωϊνή δροσιά χλόης (αφεύω: καψαλίζω, τσουρουφλίζω)
τσιβάνι : κομμάτι πήλινου αγγείου  (συμβάλλω: βάλλω μαζί πράγματα)
τσιβίκι : στενό φόρεμα (βίκος: στενό ποτήρι)
τσίγγανος : δύσκολος στο φαΐ  (θιγγάνω: προσεγγίζω)
τσίκα : σπίθα φωτιάς  (αφίημι – αφήκα: απολύω, αφήνω)
τσιλιγκρός : αδύνατος, κοκκαλιάρης  (λυγρός: κακοπαθημένος, γερασμένος)
τσιλίπουρδα : έντερα χυμένα αηδιαστικά  (σίλη – πορδέω: χυδαιολογώ)
τσίντζα : ελάχιστο  (ζάω: ζώ) «νια τσίντζα ΄τι ψυχή έχει;»
τσιόκαλο : σπαστή πετρούλα από χτύπημα σφυριού  (κάλον: κομμάτι ξύλου)
τσιόκι : σφυρί χτίστου, χοντροκέφαλος,  (τύκος: οικοδομικό εργαλείο)
τσιόκος : τα γεννητικά ανδρός  (ωκίς: σκουλαρίκι) «να μ’ δείς τα κρεμαστήρια»
τσιότσιο : λίγο  (όσο – όσο : ελάχιστο όσο)
τσιουγκάνι : βραχώδης γκρεμός (άγκος: φαράγγι)
τσιουκάνι : κουδουνάκι χάλκινο πλακέ  (ηχάνι)
τσιούπι : άνοιγμα στέγης  (οπή: τρύπα καπνού στην οροφή)
τσιουρούτκο : ελλιπές (τσίρος: λιπόσαρκος)
τσίτσια : κάτουρα μωρού  (τίτθεν: το κάνω, γεννάω)
τσίτ! : φύγε, γάτα!  (σίζω: βγάζω ήχο συριστικό)
τσίτα : θυμωμένος  (σίζει: δοχείο, που βράζει, σφυρίζει) «ήταν τσίτα διαόλους!»
τσίπου!: έλα, γίδα! (σου είπα)
τσίτσι : κρέας  (τίτθη: τροφός με γυμνούς μαστούς)
τσιτσί : ούλο δοντιών  (τιτθίον: σκληρή θηλή)
τσιούκα : ψηλή βραχώδης κορυφή λόφου  (όκκος: οφθαλμός)
τσίτωμα : χόρτασμα  (σίτισσμα: τάγισμα)
τσπούρισμα : δείλιασμα  (πορ: ποδάρι) «τα τσπούρισε’ το ΄βαλε στα πόδια»
τσούτσουρο : ζωηρό  (σώς: άβλαβος, γερός και ώριος: νεαρός άνθος)
τύλωμα : φούσκωμα  οργής (τύλος: φούσκωμα) «ήσυχα μην τυλώνεσαι»
τφάν (ι) : ραγδαία βροχή με αέρα  (τυφών: λαίλαπα)

Υ
Ύββαλα : παράλογη συμφωνία  (υββάλω: υπερτίθεμαι) «τα ’καμαν ύββαλα»
ύψωμα : λειτουργιά, πρόσφορο ονομαστικής εορτής  (υψώνει με ευχές ο ιερέας)
ύψωση : κομμάτι αγιασμένου υψώματος για τον εορτάζοντα  (υψώνω : σηκώνω)

Φ
Φάγουσα : καρκίνος  (φαγέδαινα: καρκινώδες έλκος)
φάκλα : φλόγας ζέστη αποπνικτική  (φάω: λάμπω, φλογίζω)
φέλλου : χαλαρό πιάσιμο ή εξάρτηση  (φελλός): «το ’πιασε αποφέλλου»
φιλιρούδι  : ξέσχισμα, ρετάλι υφάσματος  (ράκος: σχισμένο ρούχο)
φλάτο : σελίνιασμα, κρίση λιποθυμίας  (φλάζω: διαρρήγνυμαι, ξεσχίζομαι)
φλέσυρο : ό,τι σύρει ο άνεμος ελαφρό  (φλέω: σύρω) «ένα σωρό φλέσυρα»
φλισιούρι : πληθώρα  (φλέω: έχω άφθονα υλικά)
φλώρο : λευκό, άσπρο χρώμα  (φλόμος: λευκή ασφάκα)
φνίκι : σκόρος ρούχων  (φθίνω: χάνομαι)
φοράδα : θηλυκός ίππος  (φοράς: φέρουσα καρπόν)
φουρδάκλα : φουσκάλα εγκαύματος  (δαίω: φλέγομαι)
φουσκί : κοπριά ζώων για λίπανση  (φυσκίον: κοπριά)
φριντζιάτο : τσιαρδάκι, δραγάτα,  (φρίσσω: κινούμαι με κυματισμούς)
φρούτα : κυματιστές κορδέλες φορέματος  (φρούδα: αδύνατα ν’ αντισταθούν στον αέρα)
φτέρνα : το πίσω και κάτω μέρος του ποδιού  (πτέρνα: φτέρνα, πάτημα)
φύσκα : παραγεμισμένο  (φύσκων: ο παχύς, ο κοιλαράς)  (φύσκη: φούσκα)
φύστα : μονόκανο εμπροστογεμές όπλο  (φύσκη: έντερο παραγεμισμένο)
φώκαλο : ανάλαφρο  (φώγανο: φρυγανιά)
φώρος : δημοσιότητα  (φώριον: απόδειξη πειστική ενοχής)  «βγήκαν στο φώρο»

Χ
Χα!, χα!, χα,…: χάσκω – χάχας  (χάσκαξ  (χάσκω) :: χάχας, χάσκων)
χάβδα : ζέσταμα με καμπύλωμα των ποδιών απάνω στη φωτιά (χαβός: καμπύλος)
χαβελές : ανυπόφορος λογάς  (χάβος: περιστόμιο)
χάβωμα : υποβολή αφωνίας  (χάβος: περιστόμιο, καπίστρι)
χαζός : άτολμος, αναποφάσιστος  (χάζομαι: υποχωρώ, υπείκω)
χαΐρι : προκοπή, καλωσύνη  (χάϊος: άνθρωπος αγαθός του παλιού καιρού)
χάκι : ικανοποίηση από το πάθημα κακοποιού  (χαίρω: είμαι ευχαριστημένος)
χαλέπιτο : ερείπιο, χάλασμα  (χαλεπότης: τραχύτητα, δύσβατο)
χάλεμμα : ζητιανιά  (χαλή:  παλάμη) «έμαθ’ ν’ απλών’ το χέρι»
χάλι : άσχημη κατάσταση, σκέψεις  (χαλίφρων: ελαφρόμυαλος) «είναι στα χάλια του»
χαλιάς : πλήθος χαλικιών  (χάλιξ: χαλίκια)
χαλίδια : υπολείμματα σταχυών αλωνίσματος  (χαλέπτω: καταθλίβω, κακοποιώ)
χαλκατσούκα : πρόχειρο καλύβι  (χάλι: χαλαρή και όκκος: μάτι)
χαμάδις : οπωρικά πεσμένα από τα δέντρα  (χαμάδις: χαμαί στο έδαφος)
χαντάρα : ζημιά φοβερή  (χαόω: ολοσχερώς καταστρέφομαι)
χασμουρητό : χασμούρημα  (χάσμη: χασμούρημα)
χασούρα : υπολείμματα κακοχειμωνιασμένων δημητριακών  (χάνομαι)
χατήρι : θέλημα, επιθυμία  (χάτις: επιθυμία)
χάψιμο : καταβρόχθιση  (ανάκαψις: καταβρόχθιση, χάψιμο)
χειμουνκό : καρπούζι, χυμονικό  (χυμίζω : κάνω κάτι εύχημο και γευστικό)
χειρουλάδι : χειρολαβή αλετριού  (χείρ: χέρι – και λαβή: χερούλι)
χειρόξλου : καυσόξυλο να πιάνεται στο χέρι όχι χοντρό (χείρ – ξύλον)
χειρούλι : λαβή που σκεπάζει όλη η παλάμη (χείρ: χέρι – ούλη : ολόκληρη)
χλαπαχλούπας : λαίμαργος  (λάπτω: πίνω με τη γλώσσα – αμάσητο)
χλάω : καταπίνω αμάσητο  (λάπτω)
χλέπι : σπόροι πεπονιού κολλημένοι στις θήκες του  (λεπάς: πεταλίδα κολλημένη σε πέτρα)
χλεμπόνιασμα : σπόροι πεπονιού σε παχύρευστο χυμό του  (λαπάς)
χλιάρι : κουτάλι φαγητού κοχλιάριον κόχλος – χουλιάρι)
χλιαρουλόγος : θήκη κουταλιών, χλιαρών  (κοχλιάριον και λόγος : προσήκουσα σχέσις συμμετρία)
χνέρι : κακοπάθημα  (χύνω και νερό : ψυχρολουσία, ξαφνικό)
χόβι : περίπτωση, φορά  (έχω και βή: φωνή βέλασμα)
χόχλασμα : ξεχείλισμα βρασμού  (καχλάζω:  υπερεκχειλίζω)
χούνη : λάκωμα έκτασης εξοχικής  (χώνη – χοάνη: χωνί)
χαχούτ(ι)σμα : κραυγές και κρότοι βοσκού σ’ εμφάνιση θηρίου (ωγμός: κραυγή)
χούμελι : όσπρια παραβρασμένα  (μέλδω: λειώνω, αναλύω)
χουσμάρι : είδος τηγανίτας  (χούς – (χέω): χύνω και ζυμάρι)
χρούσπα : κοίλωμα, γούβα  (χράω ή χραύω: επιξύω και σπέος: σπήλαιο)
χτένα : χτένι μεγάλο  (κτείς: χτένι)
χτικιό : φθισικό  (φθίω: μαραίνομαι, χάνομαι)
χυμηξιά : επίθεση οργής  (χώομαι: οργίζομαι εναντίον του)

Ψ
Ψάθα : στρώμα ψάθινο  (ψίαθος: πλέγμα με βούρλα ή σχοινιά)
ψαλίδι : δοκάρι πλαγιαστό στέγης (ψαλιδόω: σχηματίζω αψίδα)
ψάνα : χλωροψημένα στάχυα σιταριού  (ψίνομαι: απορρίπτω άγουρο καρπό)
ψαρής : άλογο αρσενικό καφέστικτο  (ψάρ: κατάστικτος φαιός ίππος)
ψάχαλο : πάρα πολύ μικρό  (ψάκαλον: νεογνόν ζώον)
ψηλομύτα : ακατάδεκτη, υψηλόφρων  (μήτις: σοφός, πανούργος και ψηλά – μύτη)
ψηφί : ικανός  (ψηφάς: οφθαλμοπλάνος, γόης) «ήταν αυτός ένα ψηφί!»
ψίχα : τρίμμα ψωμιού  (ψίξ: τροφή)
ψίδι : ξύσμα δερμάτινης ζώνης  (ψήγμα: τρίμμα) «κόπηκες ; βάλε ψίδι»
ψώμωμα : ωρίμασμα καρπού  (ψωμί)